صحبت‌های رهبری همانند گذشته می‌تواند در حل مشکلات و نارسایی‌های موجود در مدیریت کشور راه گشا باشد، به شرط آنکه از سوی عده‌ای تندرو مصادره به مطلوب نشود و بهره برداری‌های افراطی از آن صورت نگیرد. رهبر انقلاب در آن دیدار بیان داشتند: «گاهی دستگاههای مرکزیِ فکر، فرهنگ و سیاست، دچار اختلال و […]
صحبت‌های رهبری همانند گذشته می‌تواند در حل مشکلات و نارسایی‌های موجود در مدیریت کشور راه گشا باشد، به شرط آنکه از سوی عده‌ای تندرو مصادره به مطلوب نشود و بهره برداری‌های افراطی از آن صورت نگیرد.
رهبر انقلاب در آن دیدار بیان داشتند: «گاهی دستگاههای مرکزیِ فکر، فرهنگ و سیاست، دچار اختلال و تعطیلی می‌شوند که در این وضعیت، باید افسران جنگ نرم، با شناخت وظیفه خود، به صورت آتش به اختیار، تصمیم‌گیری و اقدام کنند». این سخنان نباید مجوزی برای اعمال خشونت و حرکت‌های خودسرانه باشد. یعنی نباید «آتش به اختیار» متعقلانه، تبدیل به «آتش بی اختیار» منفعلانه‌ی عده‌ای شود، چرا که جامعه‌ی امروز ایران برای مقابله با تهدیدهای خارجی و غلبه بر مشکلات اقتصادی داخلی، نیاز به آرامش دارد.
در مواجهه با موضوع مطروحه، دو گونه برخورد متصور است. یکی: تعقلانه و دیگری افراط گرایانه. اگر برخوردها عقلانی باشد، می‌تواند به تعالی و پیشرفت کشور کمک کند و اما چنانچه روش افراط گرایانه برگزیده شود، همانند برخی رخدادها که در گذشته اتفاق افتاده است، کشور را با چالش بزرگ روبرو خواهد ساخت.
یک قشر تندرو در جامعه هستند که مترصد فرصت‌اند تا با برداشت افراط گرایانه از یک موضوع، به مراد دل خویش برسند. چون این عده پایگاه مردمی چندانی ندارند، روی به خشونت می‌آورند تا قدرت را همچنان در چمبره‌ی خود داشته باشند. اینگونه رفتارها در گذشته، هزینه‌های مادی و معنوی زیادی را به کشور تحمیل کرده است. هنوز قتل‌های زنجیره‌ای، حمله به کوی دانشگاه تهران و ضرب و شتم دانشجویان بی دفاع، حمله به تجمعات قانونی و اشخاص حقیقی و حقوقی، ایجاد رعب و وحشت در جامعه و دهها مورد دیگر … از اذهان ملت پاک نشده و سؤال مردم در باره‌ی چرایی به وجود آمدن آنگونه رفتارها بی پاسخ مانده است. اعمال ناشایستی که با «عمل به تکلیف شرعی» توجیه شده است.
قشر دیگر دلسوزان نظام هستند که همواره در برابر افراط گرایی و تمامیت خواهی ایستاده و هزینه‌های سنگینی نیز بابت این مقاومت پرداخته‌اند. این قشر تاکید دارد: نباید از یک موضوع کلی، برداشت جناحی کرد و در سایه‌سار آن، دیگران را باطل و خود حق مطلق نشان داد.
اگر در گذشته و در برخی محافل، مجوز خشونت صادر نمی‌شد، نقاط تاریکی همچون قتل‌های زنجیره‌ای و حمله به کوی دانشگاه و … در کارنامه‌ی درخشان انقلاب اسلامی به وجود نمی‌آمد. اکنون نیز بایستی مراقب بود تا محافلی که در گذشته برای جمهوری اسلامی ایران خطرساز بودند، بار دیگر فعال نشوند و با برداشت غلط از سخنان رهبری و به‌عنوان «افسران جنگ نرم» خطاهای گذشته را تکرار نکنند.
البته صحبت‌های رهبری را بایستی برای حل تمامی مشکلات کشور نصب العین قرار داد، اما نه با قرائت یکسویه و تأمین منافع گروه اندک تمامیت خواه و سرکوب و بایکوت دگر اندیشان، بلکه برای زدون فقر و کاستی‌های جامعه که آثار زیانبار آن روزبروز پر رنگ‌تر می‌شود.
منبع : انصاف نیوز
