داووس بدبین در برابر مکینزی خوش بین

همانطور که دراین متن کوتاه آمده است و البته پس از آن از سوی موسسه PwC تایید شد  باید سال خوشی را برای اقتصاد جهان انتظار بکشیم.اما ۱۰۰۰نفر از اقتصاددانان و سیاستمدارانی که قرار است  در اجلاس داوس در سوییس حاضرباشند چیز دیگری می گویند که درزیر می خوانید :
چند روز مانده به آغاز نشست مجمع جهانی اقتصاد در داووس، این مجمع نظرسنجی ای منتشر کرده که در آن به امکان برخورد نظامی، سیاسی و اقتصادی کشورهای قدرتمند اشاره شده است.به گزارش رویترز، در گزارش ریسک جهانی که از سوی مجمع جهانی اقتصاد منتشر شده، وضعیت بد هوایی، نابرابری اقتصادی و حملات سایبری از جمله خطرات سال ۲۰۱۸ دانسته شده اند. مهمترین دغدغه جهان در سال جاری اما خطر نزدیک شدن به جنگ هسته ای بین کره شمالی و آمریکا پس از یک سال درگیری لفظی رهبران دو کشور عنوان شده است.در این نظرسنجی که در آن از بیش از هزار مدیر دولتی، مدیر بخش خصوصی، افراد دانشگاهی و موسسات غیرانتفاعی سوال شده، ۹۳ درصد از شرکت کنندگان انتظار وخیم تر شدن درگیری اقتصادی و یا سیاسی قدرت های بزرگ را داشته اند.
به نظر می رسد بازی های پیچیده سیاسی از سوی بازیگران بزرگ سیاست در شرایط پیچیده امروز جهان به ویژه رفتار روسیه و چین که می خواهند پای آمریکا به جنگ با کره شمالی بازشود و در برابر تحریم های جهانی ایستادگی می کنند و شرایط دشوار خاورمیانه روزگاراقتصاد  را مبهم کرده است. در حالی اقتصاد اعضای اصلی اتحادیه اروپا و منطقه یورو از رخوت بیرون آمده است و کشورهای نوظهور صنعتی مثل هند و کره جنوبی وترکیه به همراه سایرکشورهای جنوب شرقی آسیا مثل اندونزی درراه پیشرفت اقتصادی گام برمی دارند و انتظار می رود که شرایط مک کینزی در اقتصاد جهان رخ دهد این پیش بینی نخبگان که از سوی داووس منتشر شده نشان می دهد اقتصادجهان نیز سرگیجه گرفته است و نمی داند خود را باکدام ساز و اهنگ کوک کند. کارشناسان باوردارند این سرگیجه گرفتن اقتصادجهانی بدترین حالت برای اقتصاد های ضعیف جهان است  که زیر  دست و پا ممکن است له شوند و در یارگیری های سیاسی خطای فاحش انجام دهند . به طور مثال درحالی که ایران به تکنولوژی ،سرمایه ارزی قابل توجه و سرمایه گذاری مستقیم خارجی نیازدارد که دراروپا موجود است اما ناگزیر شده است تجارت خود را به زلف کشور چین گره بزند که تنها به فکر فروش کالا به ایران با توجه به ایران است. ایران نمی تواند به سادگی پول نفت فروخته شده به چین را به کشور بازگرداند و به همین دلیل شاید ناچار است ریال بازرگانان را بگیرد و آنها به جای آن از چین کالا وارد کنند.