برچسب: ترکیه

دوگین در پایان نوشت: قطعاً روسیه آسیبی به ترکیه نخواهد زد، اما پس از چنین خیانتی، به سختی می‌توان امید داشت که در مشکلات احتمالی، روسیه به ترکیه یاری رساند.

ترکیه چرا در متن تحولات سوریه قرار گرفته است؟ عمدتاً به این سوال از این منظر پاسخ داده شده که آن ها به دنبال احیای امپراتوری عثمانی هستند. این موضوع می‌تواند پاسخی به سوال فوق باشد، اما به نظر می رسد همه واقعیت نیست و به آن باید چارچوب تحلیلی که تاکنون بیان شد، یعنی نقش آفرینی در قالب تقابل راهبردی چین و آمریکا و نظم نوین جهانی را اضافه کرد. بر این اساس، سه هدف یا انگیزه را می توان برای این کشور برشمرد

اردوغان وعده داده است که سه میلیون و دویست هزار سوری پناهنده در ترکیه را که مسئلۀ سیاسی بزرگی است و ظاهراً باعث از دست رفتن آراء حزب عدالت و توسعه‌اش در انتخابات محلی سال جاری شد، به کشورشان برگرداند.

وزیر اسبق امور خارجه کشورمان در پاسخ به سؤالی درباره نقش ترکیه در این معرکه، گفت که «متأسفانه ترکیه چندی است که ابزار دست آمریکا و رژیم‌صهیونیستی شده است.»

ترکیه به دنبال نقش‌آفرینی کلیدی در ترانزیت انرژی و کالا در منطقه است. یکی از مهم‌ترین‌ کریدورهای ترانزیتی، کریدور بندر فاو عراق به ترکیه و سپس اروپا‌ست و حالا ترکیه نقشی حیاتی در پروژه کریدور بندر فاو به اروپا ایفا می‌کند. این کریدور به‌عنوان بخشی از طرح‌های بزرگ زیرساختی در منطقه با هدف اتصال بندر فاو در عراق به شبکه‌های حمل‌ونقل اروپایی از طریق ترکیه طراحی شده است.

در صورت عدم اهتمام کشورهای منطقه مبنی بر شکست دادن تروریست‌های مستقر در سوریه، ناامنی و آشوب همچون ویروسی سراسر منطقه را باز فرا خواهد گرفت. ترکیه نیز باید این مسئله مهم را در نظر داشته باشد که امنیت مقوله‌ای تفکیک ناپذیر است و در صورت تشدید ناامنی در شمال سوریه، مرزهای ترکیه نیز مستعد ناامنی خواهد بود. کمترین تبعات این سیاست برای ترکیه افزایش ورود آواره‌های سوریه به داخل خاک ترکیه است.

ترکیه خود را پیروز میدان خواهد دید، چون گروه‌های مورد حمایت آن به قدرت می‌رسند. قطعا هر رژیمی سر کار بیاید طرفدار ترکیه خواهد بود. البته روسیه از روی کار آمدن برخی جریانات اسلامگرا در سوریه خشنود نخواهد بود لذا مشخص نیست تا چه اندازه برای آینده پس از بشار آمادگی داشته باشد. آن چه قابل پیش بینی است اینکه اگر این گروه‌ها به قدرت برسند، سرآغاز اختلافات آنها خواهد بود. جریانات سکولار با جریانات اسلامگرا سازگاری ندارند. علوی‌ها هیچ یک را برنمی تابند. کرد‌ها نیز به دنبال تحکیم خودمختاری در شمال هستند. امکان تجزیه سوریه نیز دور از ذهن نیست که خواست اسرائیل است. علوی‌ها مناطق لاذقیه و غرب سوریه را متعلق به خود میدانند. اهل سنت در جنوب سوریه و کرد‌ها هم در شمال حضور دارند.

یکی از مسائل کلیدی، واکنش سایر قدرت‌های فعال در شمال سوریه است. شواهد حاکی از آن است که ترکیه شورشیان هم‌پیمان خود را به آغاز این حملات ترغیب کرده است. آیا این امکان وجود دارد که ترکیه قدمی فراتر بگذارد و برای حفظ مناطقی که توسط شورشیان تصرف شده، به آن‌ها یاری رساند؟ در همین حال، گزارش‌هایی از درگیری میان گروه‌های شورشی تحت حمایت ترکیه و نیروهای دموکراتیک سوریه منتشر شده است؛ گروهی که ترکیه آن را یک سازمان تروریستی تلقی می‌کند.

بنا بر ادعای گروهی از تحلیلگران پایان درگیری‌ها در لبنان احتمالا باب درگیری‌های جدیدی در جبهه‌های دیگری از جمله در سوریه و عراق و احتمالا در ایران را باز خواهد کرد. این گروه از ناظران همزمان مدعی هستند همصدایی احتمالی میان دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو به عنوان یک عامل کلیدی در شکل‌گیری این توافق مطرح است.

یکی از زمینه‌های آغاز این بحران، تغییر تمرکز ایران و روسیه بر اولویت‌های خودشان به جای مسئله سوریه است. روس‌ها بر مسئله اوکراین متمرکز هستند و در چنین شرایطی طبیعی است که مسئله سوریه را در اولویت قرار ندهند. حتی پوتین به دنبال تحولات اوکراین، دکترین هسته‌ای این کشور را تغییر داد. ایران هم مستقیم و غیرمستقیم از طریق گروه‌های مقاومت با مسئله غزه، لبنان و اسرائیل درگیر شد.

برنده واقعی صحنه کنونی در سوریه را می‌توان ترکیه دانست که اصلی‌ترین نیروی حامی شورشیان مخالف بشار اسد، رئیس‌‌جمهوری سوریه محسوب می‌شود. آنکارا به خوبی دریافت که فرصتی طلایی مانند موقعیت کنونی تکرار نخواهد شد؛ موقعیتی که در آن ایران و روسیه اگر تضعیف شده‌ تلقی نشوند می‌توان آنها را حداقل گرفتار در مناقشات دیگر دانست. در این میان حزب‌الله هم بزرگترین ضربات را در طول تاریخ حیاتش متحمل شده است.

آماده‌سازی مجدد این گروه‌ها از مدتی قبل در دستور کار قرار گرفت، آموزش‌های لازم به آنان داده شد و با تجدید قوا و تجهیزات وارد میدان شدند. دور از انتظار نبود که اسرائیل در جریان سناریوی تجدید کمربند امنیتی خود پس از جبهه‌های لبنان و غزه سوریه را نیز مد نظر قرار بدهد.

بندر فاو نقطه شروع راه توسعه است که بر اساس آن دولت‌های ترکیه و عراق قصد دارند این خط از طریق دیوانیه، نجف، کربلا، بغداد و موصل تا مرز ترکیه امتداد پیدا کند. پروژه جاده توسعه که شامل 1200 کیلومتر جاده دوطرفه و راه‌آهن خواهد بود، برای دسترسی به اروپا از مرز ترکیه از طریق بندر مرسین یا استانبول در نظر گرفته شده است. راه توسعه یکی از پل‌های تجاری جدید آسیا و اروپا خواهد بود.

اتحاد چند ساله قطر با حماس در غزه ممکن است درست در زمانی که ترامپ برای دومین بار آماده ورود به کاخ سفید می‌شود، پایان یابد.

قرار است ترکیه در بخش حمل و نقل، تا سال 2053 میلادی با احداث 7 هزار کیلومتر راه آهن برای قطار سریع السیر، سهم حمل و نقل پاک در لجستیک را از 5 درصد به 22 درصد افزایش دهد و تعداد خودروهای برقی تا سال 2035 به 4 میلیون و 200 هزار دستگاه برسد و میزان بازیافت زباله نیز به 70 درصد برسد