به نقل از صدانیوز ،دانشگاه ایالتی واشنگتن می گوید که قحطی جهانی از جمله بدترین بلاهای انسانی در روزگار مدرن است که با اپیدمی آنفلونزای سال های ۱۹۱۹-۱۹۱۸، جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم قابل مقایسه است. پژوهشگران دانشگاه ایالتی واشنگتن گزارش جدیدی درباره «قحطی بزرگ» منتشر کرده اند که ویرانگرترین خشکسالی طی ۸۰۰ […]
به نقل از صدانیوز ،دانشگاه ایالتی واشنگتن می گوید که قحطی جهانی از جمله بدترین بلاهای انسانی در روزگار مدرن است که با اپیدمی آنفلونزای سال های ۱۹۱۹-۱۹۱۸، جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم قابل مقایسه است.
پژوهشگران دانشگاه ایالتی واشنگتن گزارش جدیدی درباره «قحطی بزرگ» منتشر کرده اند که ویرانگرترین خشکسالی طی ۸۰۰ سال گذشته بوده و برآورد کرده اند که این خشکسالی به یک قحطی جهانی دامن زده که به مرگ ۵۰ میلیون نفر منجر شده است. این دانشمندان هشدار می دهند که گرمایش جهانی فعلی می تواند یک قحطی مشابه و حتی بدتر از آن را موجب شود.
دیپتی سینک یکی از پژوهشگران ارشد و استاد مدرسه محیط زیست دانشگاه ایالتی واشنگتن، از سوابق بارندگی و مدل های بازسازی آب و هوایی برای مشخص کردن شرایط زیست محیطی استفاده کرده که به خشکسالی بزرگ انجامیده است؛ دوره ای در اواسط دهه ۱۸۷۰ که به کمبود شدید غلات در آسیا، برزیل و آفریقا معروف است. وقوع این خشکسالی را با شدیدترین جلوه ابرچرخه ال نینو که تاکنون به ثبت رسیده، مرتبط دانسته اند.
نویسنده ارشد سینگ و همکارانش در جورنال آب و هوایی که در چهارم اکتبر منتشر شده نوشته اند: «وضعیت آب و هوایی که به خشکسالی بزرگ و قحطی جهانی انجامیده بود از ناپایداری طبیعی ناشی شده بود. و وقوع دوباره آنها – با تاثیرات هیدرولوژیک تشدید شده در اثر گرمایش جهانی- می تواند بار دیگر به طور بالقوه امنیت غذایی جهانی را تحلیل برد.»
انتشار این مطالعه چند روز قبل از آن صورت گرفته که «پنل بین دولتی سازمان ملل در زمینه تغییرات اقلیمی» هشدار داده بود که گرمایش جهانی می تواند موجب خشکسالی های شدید، سیل ها، گرمای های شدید و فقر صدها میلیون تن از انسان ها شود.
دانشگاه ایالتی واشنگتن می گوید که قحطی جهانی از جمله بدترین بلاهای انسانی در روزگار مدرن است که با اپیدمی آنفلونزای سال های ۱۹۱۹-۱۹۱۸، جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم قابل مقایسه است. قحطی جهانی به عنوان یک بلای زیست محیطی بدتر از این موارد بوده است.
سینگ با تاثیر از «آخرین هولوکاست ویکتوریایی: قحطی های ال نینو و ایجاد جهان سوم»، با جزئیات به ذکر اثرات اجتماعی خشکسالی بزرگ و خشکسالی های مضاعف در سال های ۱۸۹۷-۱۸۹۶ و ۱۹۰۲-۱۸۹۹ می پردازد و می نویسد: «از یک نظر ال نینو و رخدادهای آب و هوایی سال های ۷۸-۱۸۷۶ به ایجاد نابرابری های جهانی کمک کرده که بعدها به شکل گیری تعابیر «جهان اول» و «جهان سوم» انجامید.»
گزارش سینگ اولین تجزیه و تحلیل در مقیاس جهانی از وضعیت آب و هوایی دهه ۱۸۷۰ محسوب می شود. هیچ مطالعه عمیق دیگری وجود ندارد که ساز وکارهایی را که به خشکسالی بزرگ انجامید مشخص کرده باشد.
سینگ می گوید: «این اولین باری است که کسی چندین منبع از داده ها را می گیرد – داده هایی چون اندازه گیری میزان بارندگی ها، اطلس های خشکسالی محاسبه شده از روی حلقه درخت ها که ما را ۵۰۰ تا ۸۰۰ سال به عقب بازمی گردانند- و آنها را با داده های متعدد وضعیت آب و هوایی گذشته برای کیفیت سنجی شدت این رخداد و شدت وضعیتی که به این اتفاق منجر شده در هم می آمیزد.»
دانشگاه ایالتی واشنگتن می گوید: «طول و شدت خشکسالی هایی که به قحطی جهانی انجامیده، با کمک یکی از قوی ترین ال نینوهای شناخته شده که تا این زمان در آن نقش زیادی داشته، دوره های غیرمعمول اما تکرار شونده آب گرم در اقیانوس آرام استوایی را موجب شده است. این امر به گرم ترین دماها در اقیانوس اطلس شمالی و قوی ترین دو قطبی شناخته شده اقیانوس هند را موجب شده که به معنای یک تفاوت دمای شدید بین آب های گرم در غرب و آب های سرد در شرق است. این ها نیز به نوبه خود به یکی از بدترین خشکسالی ها در سراسر برزیل و استرالیا دامن زده اند.»
سینگ می گوید متغیرهای طبیعی در دماهای سطح دریا خشکسالی را پدید می آورند که یک رویداد آب و هوایی مشابه می تواند امروز نیز رخ دهد اما بسیار بدتر از آن. این پژوهشگر می گوید با وجود افزایش گازهای گلخانه ای و گرمایش جهانی که می تواند به شدیدتر شدن رخدادهای النینو در آینده شوند، می تواند باعث شدت یافتن بیش از پیش خشکسالی های گسترده شود.
سینگ هشدار می دهد که «این رخدادهای افراطی همچنان می تواند فشارهای شدیدی بر سیستم غذایی جهانی وارد آورد و در نتیجه با توجه به شبکه مواد غذایی جهانی که امروزه به شدت به یکدیگر مرتبط است، به ناامنی غذایی محلی در کشورهای مستعد بینجامد.
در حالی که دانشمندان دانشگاه ایالتی واشنگتن، سازمان ملل و پنل بین دولتی سازمان ملل در زمینه گرمایش اقلیمی از خطر آب و هوایی قریب الوقوع هشدار می دهند، پرزیدنت ترامپ روز یکشنبه در گفتگو با برنامه ۶۰ دقیقه کانال سی بی اس گفت که دانشمندان تغییرات آب و هوایی دارای یک «دستور کار سیاسی» هستند و مسئول بودن انسان ها در افزایش دمای زمین را مورد تردید قرار داد.
ترامپ گفت که انسان ها نمی توانند عامل تغییرات آب و هوایی باشند و افزود که او نمی خواهد دست به اقدامی بزند که می تواند اقتصاد آمریکا را فلج کند. ترامپ گفت: «به نظر من چیزی دارد اتفاق می افتد. چیزی دارد تغییر می کند و دوباره باز هم تغییرخواهد کرد. فکر می کنم که این یک جنجال و های و هوی تبلیغاتی است. به نظر من تفاوتی در وضعیت آب و هوا وجود دارد. ولی نمی توانم بگویم که ساخته و پرداخته دست انسان ها است. من می گویم که نمی خواهم تریلیون ها و تریلیون ها دلار را از دست بدهم. نمی خواهم میلیون ها میلیون شغل را از دست بدهم.»
در حالی که دانشمندان دانشگاه ایالتی واشنگتن، پنل بین دولتی سازمان ملل در زمینه تغییرات اقلیمی و اکنون پرزیدنت ترامپ همگی اظهار می کنند که دمای جهانی فی الواقع در حال افزایش است، به نظر می رسد که تمام این طرف ها بر سر اینکه چه چیزی عامل این افزایش دماست اختلاف نظر دارند. اما یک چیز محتمل است: افزایش شدید دمای هوا به هر دلیلی که باشد، می تواند جرقه ال نینوی بزرگ بعدی را بزند که زنجیره تامین غذای جهانی را نابود خواهد کرد و احتمالا به یک قحطی جهانی دیگر دامن خواهد زد؛ وضعیت خطرناکی که جهان آمادگی آن را ندارد.
