بازنشستگی برای آدم‌های معمولی اغلب فراغتی‌ست که یک عمر انتظار آن را می‌کشند اما برای فوتبالی‌ها حس دیگری دارد. از جمله چیزهایی‌ست که خیلی دوست ندارند به آن فکر کنند یا درباره‌اش حرف بزنند. یک جورهایی همیشه از رسیدن به آن امتناع می‌کنند.
به گزارش صدانیوز،این روزها تنور بحث کفش‌های کهنه‌ای که سیدجلال در فوتبال ایران، آویزان کرده داغ است و بازار واکنش‌ها به آن پر رونق. از ابراز احساسات هواداران، انتشار پست و استوری‌های مختلف در فضای مجازی تا تشکر برانکو، شوخی بیرانوند و خیلی مسائل دیگر؛ و حتی شایعاتی که در باب خودخواسته بودن یا نبودن این خداحافظی مطرح شد. از همه‌ی این‌ها که بگذریم آمارهای درخشان، آمادگی جسمانی و تأثیرگذاری او، به این وداع در ۴١ سالگی، شکوه بیشتری بخشیده است در حدی که همین عدد ۴١ هم بهانه‌ای شد برای مرور مختصری بر خداحافظی پیرمردها از مستطیل سبز.
تا قبل از دربی ٩۵ پایتخت و شکستن رکوردش توسط سیدجلال، «رضای آقای گل» مسن‌ترین بازیکن تاریخ دیدارهای استقلال و پرسپولیس به حساب می‌آمد. غلامرضا عنایتی در ۴١ سالگی با عنوان «بهترین گلزن تاریخ لیگ برتر ایران» در دیدار تیم‌های منتخب مشهد و منتخب کربلا با فوتبال خداحافظی کرد.
سهراب بختیاری‌زاده
«…من تقریبا به همه آرزوهایم در فوتبال رسیدم و شاید بیش از چیزی که انتظار داشتم، به دست آوردم. قهرمانی ایران در جام‌های مختلف و گلزنی در جامجهانی. دیگر فرصتی برای حسرت نیست، هر چه که هست گذشته و خوب هم گذشته…» این جمله‌ها، بخش کوتاهی از متن خداحافظی بختیاری‌زاده است. سهراب با سابقه بازی در تیم‌های فولاد خوزستان، استقلال تهران، صبای قم و استقلال‌خوزستان در ۴١ سالگی با فوتبال وداع کرد.
علی پروین
در فوتبال باشگاهی ایران، اما یکی از رکوردهای سلطان همین سن خداحافظی اوست؛ نزدیکی‌های ۴٢ سالگی. کاپیتان تیم ملی ایران در جامجهانی ١٩٧٨ آرژانتین و پرسپولیس دهه ۶٠. علی پروین شش سال به عنوان بازیکن، مربی در پرسپولیس حضور داشت و ٢۶ تیرماه ١٣۶۶، برای آخرین بار با پیرهن شماره ٧ سرخ‌ها، مقابل دارایی به زمین رفت تا به فعالیت حرفه‌ای خود به‌عنوان بازیکن پایان داد.
دیرترین وداع‌های فوتبال در دنیا
در میان بازیکنان خارجی فوتبال البته، رکورد دیرترین وداع‌ها به ۵٠ سالگی می‌رسد و گاهی از آن هم عبور می‌کند! با نگاهی به ادوار گذشته‌ی فوتبال جهان درمی‌یابیم که سن بازنشستگی در گذشته، بالاتر از سال‌های اخیر بوده است.
بیلی مردیث
مهاجم کناری و ستاره اسبق باشگاه‌های منچستر یونایتد و منچستر سیتی پیرترین ملی‌پوش تاریخ فوتبال جهان هم محسوب می‌شود. سال ۱۹۲۰، بیلی با بازی برای تیم ملی ولز در استادیوم هایبری در سن ۴۵ سالگی این رکورد را به نام خود ثبت کرد. ستاره فوتبال جهان در سه دهه اول قرن بیستم تا ۵٠ سالگی در لیگ برتر فوتبال انگلیس برای منچستر سیتی به میدان می‌رفت.
نیل مکبین
مدافع کناری تیم ملی اسکاتلند و ستاره قدیم منچستر یونایتد که به لیورپول پیوست. نیل در ۵۲ سالگی همراه نیو برایتون به مصاف هارتپول یونایتد رفت تا عنوان مسن‌ترین بازیکن تاریخ لیگ برتر انگلیس را به خود اختصاص دهد.
سر استنلی ماتیوس
پیرمرد استثنایی فوتبال انگلیس که ٢٣ سال ملی‌پوش بود. در ۴١ سالگی جایزه‌ی بهترین بازیکن قاره سبز را دریافت کرد و اولین بازیکنی بود که به توپ طلا رسید. استنلی تا ۴٩ سالگی برای تیمش گلزنی می‌کرد. ماتیوس در دیداری خاطره‌انگیز با «منتخب ستارگان جهان فوتبال» در ۵۰ سالگی، از مستطیل سبز خداحافظی کرد و البته اصرار داشت، هنوز زمان وداع فرا نرسیده. در آن بازی استوک سیتی مقابل بهترین‌های جهان ایستاد. فرانتس پوشکاش، آلفردو دی استفانو، لو یاشین و جوزف ماسوپوست هم بودند. استوک 6 بر 4 برنده شد و ماتیوس روی شانه‌های یاشین و پوشکاش زمین را ترک کرد.
پیتر شیلتون
دروازه‌بان سابق تیم ملی انگلیس که در جامجهانی ١٩٨۶ دو گل معروف -دست خدا و گل قرن- را از مارادونا دریافت کرد، یکی دیگر از بازنشسته‌های پیر فوتبالی‌ست. شیلتون ١٢۵ بازی ملی و حدود ٣١ سال سابقه بازی در رده‌ی باشگاهی انگلیس را دارد. پیتر تا ۴٨ سالگی حاضر به خداحافظی با مستطیل سبز نشد.
عصام الحضری
دروازه‌بان ۴٩ ساله‌ی تیم ملی مصر هم که در جامجهانی ٢٠١٨ رکورد مسن‌ترین بازیکن تاریخ این رقابت‌ها را شکست، بعد از ٢٢ سال از فوتبال ملی خداحافظی کرد. او ١۵٩ بار پیراهن تیم ملی کشورش را پوشید و به همراه این تیم چهار بار عنوان قهرمانی جام ملت‌های آفریقا را کسب کرد. الحضری پس از ٢۶ سال فعالیت باشگاهی در سطح یک، سرانجام در ۴٧ سالگی با دنیای فوتبال وداع کرد.
