محققان موفق به طراحی الگوریتمی شده‌اند که نامه‌های الکترونیکی حاوی محتویات فریب‌دهنده و یا همراه با دروغ را با دقت بالایی شناسایی می‌کند. Ludwig در این خصوص می‌گوید: ” این راهکار، پیچیده‌تر از روش‌های ساده برای جستجو در متن است زیرا در این روش قرار نیست تنها به دنبال کلمه‌ای خاص باشید بلکه به دنبال […]
محققان موفق به طراحی الگوریتمی شده‌اند که نامه‌های الکترونیکی حاوی محتویات فریب‌دهنده و یا همراه با دروغ را با دقت بالایی شناسایی می‌کند.
Ludwig در این خصوص می‌گوید:
” این راهکار، پیچیده‌تر از روش‌های ساده برای جستجو در متن است زیرا در این روش قرار نیست تنها به دنبال کلمه‌ای خاص باشید بلکه به دنبال سبک و سیاق مورد استفاده افراد در زمانی که دروغ می‌گویند خواهید بود.”
این الگوریتم به هیچ‌گونه واقعیت‌های بیرونی از افراد دسترسی نداشته و تنها برپایه قوانین نشات گرفته از فعالیت‌های آکادمیک و البته نحوه استفاده افراد دروغگو از ساختارهای زبانی خاص طراحی شده است. به عنوان مثال، این الگوریتم با این فرضیه که افراد دروغگو معمولا از ضمایری مانند “من”، “تو”، “او” و ضمائر دوم شخص مانند “شما” و “مال شما” کم‌تر استفاده می‌کنند، به کاوش در متن می‌پردازد. این افراد معمولا استفاده بیشتری از ضمایری مانند “فوق‌العاده عالی” و یا کلمات مرتبط با پیروزی و موفقیت نظیر “دریافتی” و “پیروزی” دارند. علاوه بر این، افراد دروغگو سعی می‌کنند توضیحات بیشتری در خصوص نظریات و دانسته‌های خود ارائه دهند.
Ludwig در ادامه می‌گوید:
” تبدیل این فرایند به قابلیتی خودکار نظیر فرایند استفاده از گوگل ترنسلیت یا حتی کنترل املای لغات، حد بالای بهره‌گیری از این تکنولوژی خواهد بود. از این سیستم می‌توانید به عنوان افزونه‌ای مکمل برای سرویس ایمیل خود بهره ببرید که به شما هشدارهایی در خصوص احتمال وجود دروغ در ایمیل‌های ورودی ارسال می‌کند. علاوه بر این، در راستی آزمایی ادعای سیاسیون و یا موارد مربوط به ادعاهای افراد بیمه‌شده (درجهت دریافت خسارت) و یا حتی بررسی صحت دیدگاه‌های آنلاین دیگر افراد نیز می‌توانید از این الگوریتم استفاده کنید.”
با این وجود، این الگوریتم همچنان برای رسیدن به سطح ایده‌آل و ارائه عملکردی در سطح بالا، به زمان نیاز دارد. در حال حاضر، این راهکار توانایی تشخیص ساختارهای همراه با فریب را با دقتی ۷۰ درصدی دارد. این در حالی است که استفاده از نیروی انسانی به جای این الگوریتم نرم‌افزاری، شناسایی دروغ را در ۵۴ درصد موارد امکان‌پذیر می‌سازد.
Ludwig در این خصوص نیز می‌گوید:
“راهکار ما، گامی تازه در مسیری صحیح است اما همچنان این احتمال وجود دارد که این الگوریتم، مرتکب اشتباه شود. با این تفاسیر، از این راهکار تنها باید به عنوان روشی مکمل استفاده کنید. علاوه بر این، مشخص نیست در صورتی که افراد دروغگو از وجود چنین راهکاری مطلع شوند، سبک نوشته‌ها و کلمات و جملات مورد استفاده آن‌ها چه تغییری داشته باشد. ضمن اینکه وجود الگوریتم‌های اینچنینی، فضایی همراه با شک و ظن را ایجاد خواهد کرد که به هیچ‌وجه سالم نیست.”
منبع : سایت آی تی ایران
