کشف اسرار مکانی فرازمینی به نام استون هنج

به نقل از صدا نیوز ، به گزارش لست سکند، این میراث عجیب تاریخی که در ویلت‌شایر انگلستان واقع شده، مکانی معنوی و دارای قدرت الهام بخش به شمار می‌آید. این حلقه‌ی سنگی همچنین یک شاهکار مهندسی است که مطمئنا با تلاش صدها نفر و البته با ساده‌ترین ابزار و فناوری ها ساخته شده است.

جلوه‌گاه آثار تاریخی

داستان بریتانیا با پایان آخرین عصر یخبندان آغاز می‌شود. در بریتانیای سرد و خالی از سکنه با آب‌های یخ‌زده‌ی اقیانوس‌های پیرامون به‌صورت یخچال‌، سطح دریا پایین و بریتانیا به اروپا متصل بود. با گرم شدن کره‌ی زمین سطح آب تا جایی بالا آمد که باعث جدایی این دو سرزمین شد و اکنون اقیانوس نقش مانع این دو خشکی را ایفا می‌کند. حدود سال ۳۸۰۰ قبل از میلاد اولین اثر عظیم تاریخی پدید آمد- تپه‌های مستطیلی که با نام ماهور شناخته شده و نقش محل دفن را داشتند. حدود ۳۵۰۰ سال قبل از میلاد، گودالی خندق مانند با طول حدود ۳ کیلومتر و پهنای ۹۰ متر در نزدیکی محل استون هنج حفر شده بود که اکنون بانام Cursus Stonehenge شناخته می‌شود. (Cursus کلمه‌ای لاتین به معنای مسیر مسابقه است؛ ازنظر کاشف در قرن هجدهم، این مسیر مسابقه متعلق به رومیان بوده است) اولین پایه‌ی خود استون‌ هنج یک حفره‌ی مدور بود که در حدود ۲۹۰۰ سال قبل از میلاد حفاری شده و در آن حلقه‌هایی از الوار برپا شده است. حدود چهارصد سال بعد، یعنی ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد، حفر گودال به‌صورت خندق به‌وفور دیده می‌شد، این گودال‌ها henge نام داشتند (ویژگی henge توصیف‌گر صخره‎ یا الوار عمود نیست، بلکه خندقی مدور است که با تل‌های بلند خاک احاطه شده است. در این صورت استون هنج امروزی حقیقتا یک گودال نیست). در فاصله‌ی حدود ۳۰ کیلومتری از استون هنج، روستای آوه بری (Aveburry) قرار دارد که در آن ۳۳ حلقه سنگی با بیشترین فاصله از مرکز یعنی حدود ۳۰۰ متر دیده شده و تا حدی بزرگ است که روستای آوه بری در این تل جای گرفته است؛ در مرکز آن یک محل اجتماع به نام Red Lion وجود دارد که حدود ۴ قرن پیش کشف شد. در فاصله‌ای نزدیک‌تر به استون‌ هنج، دورینگتون والز (Durrington Wallss) قرار گرفته که سازه‌ای مدور در شرق با حدود ۱۶۰۰۰ متر قطر است.

مکانی باشکوه و اسرارآمیز

اینکه استون هنج چگونه به مکانی تا این حد ارزشمند تبدیل شد هنوز مشخص نیست. عجیب‌ترین و مرموزترین شواهد دقیقا در خود محل استون هنج قرار دارند – سه حفره‌ی بزرگی که تیرهایی از الوار توتم مانند را در خود جای‌داده‌اند. زغال و استخوان‌های پیداشده به تاریخی بین ۷ هزار تا ۸ هزار سال پیش از میلاد بازمی‌گردند. « سؤالی مطرح می‌شود که آیا این مکان توسط انسان‌هایی در گذشته‌ی بسیار دور حتی پیش از استون هنج، مقدس بوده است؟»، ازنظر دکتر پارکر «این سؤالی است که روزی به آن پاسخ خواهیم داد».

این محل‌های قرارگیری تیرهای چوبی از هر چیزی در این مکان غیر از منطقه بلیک مید و یک حفره‌ی دیگر که به‌تازگی سن آن مشخص شده بسیار قدیمی‌تر هستند. دکتر ژاکس عنوان می‌کند که استخوان‌های موجود در آنجا – که عمدتا از گاومیش کوهان‌دار، از اجداد بزرگ گاوهای امروزی و همچنین گوزن قرمز و گراز وحشی هستند – به تاریخ ۷۵۰۰ سال پیش از میلاد بازگشته و هم‌پوشانی زمانی با حفره‌های استون‌ هنج دارد. ارتباط بین این دو در آینده مشخص خواهد شد اما به نظر می‌رسد اینجا جایی باشد که سازندگان استون هنج می‌زیستند. در محل چشمه ابزارهای تهیه‌شده با سنگ چخماق و استخوان‌های دور ریخته شده بسیار است. دکتر ژاکس همچنین فرضی مبنی بر برگزاری جشن‌ها در بلیک مید پیش از دورینگتون والز را مطرح می‌کند. استون هنج
سنگ‌های ظاهرا جادویی در چشمه که ظاهری طبیعی دارند اما چند ساعت پس از خروج از چشمه به رنگ صورتی درخشان تغییر پیدا می کنند.

این چشمه که هیچ‌گاه یخ نمی‌زند و از آب‌های زیرزمینی تغذیه می‌شود نیز به‌نوعی جادویی در نظر گرفته می‌شود. چندین سال پیش، یکی از داوطلبان، سنگی با ظاهر جالب‌توجه از چشمه پیدا کرد و در جیب خود گذاشت. این سنگ چند ساعت بعد به رنگ صورتی درخشان تغییر رنگ داد – واکنش خزه‌های روی سنگ به اکسیژن موجود در هوا. جلبک‌ها تنها در شرایط معین نیمه سایه رشد می‌کنند و به نظر می‌رسد در طی ۹۵۰۰ سال گذشته این وضعیت تغییر نکرده باشد. «کم‌کم داریم متوجه می‌شویم که اینجا مکان بخصوصی بوده که اتفاقات عجیبی نیز در آن رخ می‌دهد.» وی امیدوار است حفاری‌ها برای نه‌تنها پیدا کردن خانه بلکه تا پیدا کردن یک روستا گسترش یابد. پس از پایان مرحله‌ی اصلی ساخت استون هنج در حدود ۲۴۰۰ سال پیش از میلاد، این یادمان تغییر پیدا کرد اما دیگر دوره‌ی ساخت یادمان‌های عظیم به پایان رسیده بود. ازنظر دکتر پارکر پیرسون این مسئله نشان می‌دهد چگونه دنیا و سبک زندگی مردم در آن زمان از اساس تغییر کرده است. افراد جدیدی از اروپا عبور کرده و ابزار فلزسازی و برنز را با خود به فرهنگ عصر سنگی آوردند. این تغییر بسیار جالب‌توجه است، چراکه استون هنج- از این حیث که یک اثر سنگی است- دیگر وداع با عصر سنگی محسوب می‌شود.