برچسب: اعتراضات

گزاف نیست اگر بگوییم چنین رویدادی در جهان بی‌سابقه یا بسیار کم‌سابقه است. اعتراض‌ها از هفتم ژانویه تا کنون با شدت ادامه یافته و وارد دهمین هفته خود شده‌است. تل‌آویو، قدس و حیفا در این مدت شاهد شدیدترین و بیشترین اعتراض‌ها بوده‌اند.

رهبران اعتراض ها در سرزمین های اشغالی اعلام کردند که اعتراض ها علیه اصلاحات قضایی تا لغو کامل آن ادامه دارد.شب گذشته نتانیاهو در سخنرانی تلویزیونی از تعلیق رای گیری برای لایحه اصلاحات قضایی در کنست(پارلمان رژیم اشغال) به منظور رسیدن به توافقی گسترده خبر داد.

جدا از روند جاری بحران‌ها در اراضی اشغالی، برخی تحلیلگران معتقدند که احتمال وقوع تحولات شوکه کننده که ابعاد گسترده‌ای نیز داشته باشند، در اراضی اشغالی کم نیست. در این زمینه، به طور خاص ۳ سناریوی شوکه کننده که به زعم تحلیلگران، واقعی‌تر و محتمل‌تر از هر زمان دیگری نیز در تاریخ رژیم اسرائیل به نظر می‌رسند، از شانس تحقق برخوردارند.

الجزیره انگلیسی نوشته است که خیابان‌های تل‌آویو صحنه اعتراضات «ده‌ها هزار نفره» بود. به نوشته این رسانه، معترضان در تل‌آویو پلاکاردهایی در دست داشتند و علیه نتانیاهو شعار می‌دادند. آوی چیمی، رییس کانون وکلای اسراییل که در اعتراضات حضور داشت به الجزیره گفته: «آنها می‌خواهند اینجا را به یک دیکتاتوری تبدیل کنند، می‌خواهند دموکراسی را از بین ببرند.» او معتقد است دولت نتانیاهو قصد دارد اقتدار و استقلال دستگاه قضایی را از بین ببرد و بدون استقلال دستگاه قضایی دیگر دموکراسی وجود نخواهد داشت.

سال 88 یک لحظه گرم جامعه ایران بود، وقتی رسیدیم به سال 96 و 98 لحظات داغ در جامعه ایران رقم خوردند. او در این بخش از گفت‌وگو همچنین درباره تفاوت‌های اعتراضات سال 1401 با سال‌های قبل توضیح می‌دهد.

در جریانات اخیر فلش حمله دشمن به سمت رهبری بود چون دشمن همه شکست‌ها و ناکامی‌های خود را بخاطر درایت، شجاعت، حلم، حوصله و متانت رهبر انقلاب می‌داند که این کشتی عظیم انقلاب را با پیام جهانی و نورانی اداره و ۸۵ میلیون جمعیت را در این دنیای متلاطم و انواع فشارهای همه جانبه هدایت می‌کند.

پرسیده می‌شود از اغتشاش‌گران چیزی به جز تجزیه‌طلبی و آشوب «شنیده شد»؟ این سخن خود یک اعتراف است به حقیقت «درست نشنیدن» و یا اراده معطوف به «نشنیدن». شاید این درست نشنیدن‌هاست که امروز جامعه را به این نقطه رسانده است. این یک نوع فرار به جلو است برای از خود انتقاد نکردن. چشم‌ها را باید شست تا واقعیت اقتصادی - اجتماعی - فرهنگی و سیاسی اعتراضات را آن‌چنان که هست دید و آن‌گاه به تفکیک آن از توطئه پرداخت. در غیر این صورت آرامش نهادینه شده در جامعه، تضمین نخواهد شد.

«اعتراضات را باید شنید و همواره ما برای شنیدن‌ حرف‌های دانشجویان‌ مصمم هستیم» اعتراض یا اغتشاش فرق دارد؛ اعتراض موجب اصلاح امور و کمال می‌ شود و اغتشاش موجب تخریب و یاس آفرینی است.

در نتیجه مجموع آشوب­گری­‌های یاد شده تاکنون بالغ بر ۲۰۰ نفر جان خود را از دست داده اند که می توان آنها را به اقسام: شهدای امنیت، شهدای مردمی در اقدامات تروریستی، افراد بی گناه قربانی پروژه کشته سازی گروهک­‌ها، مردم بی­گناهی که در شرایط بهم­ ریختگی امنیتی جان باخته‌­اند، اغتشاشگران و نیز عناصر ضدانقلاب مسلح عضو گروهک‌­های تجزیه طلب، تفکیک کرد.

موفقیت پیشین چین در به تبعیت واداشتن شهروندان برای پیروی از سیاست کووید صفر به مقاومت گسترده تبدیل شده است. اعتراضات در چین اکنون نه تنها صرفا در مورد سیاست کووید صفر بلکه به بیان مخالفت با حزب کمونیست چین و کلیت نظام سیاسی تبدیل شده است همان گونه که در شعارهایی مانند «مرگ بر شی جین پینگ»، «مرگ بر حزب کمونیست چین» و «ما آزادی می‌خواهیم» مشهود است. بسیار بعید به نظر می‌رسد که معترضان در مرحله فعلی قادر به سرنگون کردن نظام سیاسی باشند اما اعتراضات نمادی از پایان مدل حکمرانی‌ای است که دهه‌ها بر چین مسلط بوده است.

اتفاقی که در ایران در حال وقوع است در وهله اول درباره ایرانیان، آینده و کشورشان است. این اتفاقات درباره ما نیست.

اگر یک نظام سیاسی از بعد مفهومی حق اعتراض را به روش قانونی و مشروع تعریف نکند و به لحاظ اجرایی آن را تضمین نکند دشمن آن را تعریف می‌کند. اعتراض بدون نقض امنیت اجتماعی انجام می‌شود؛ اما اغتشاش با تعرض به امنیت اجتماعی و زیر پا گذاشتن قوانین اجتماعی همراه است.

بی‌شک حرکت موثر و سرنوشت‌ساز از سوی ساخت قدرت نقشی بی‌بدیلی خواهد داشت. درک واقعیت و علل اتفاقات و عدم احاله به مسائل کم‌اثر و یا غیرواقعی از تحلیل و تصمیم درست شرط آغاز این حرکت است. برای این مهم می‌توان با سازوکارهایی از میان نخبگان علوم انسانی و اجتماعی و صاحبنظران که غمگنانه ناظر اوضاع بوده و دل در گرو ایران دارند به تبیین مسئله پرداخته که در نهایت، منجر به دادن علائمی مثبت برای ایجاد مفاهمه در جامعه شود.

آیا انتخابات ۱۳۹۸ را در تراز انقلاب می‌دانید؟ میزان مشارکت در تهران و کردستان جزو کمترین میزان‌های مشارکت بود که هیچ‌گاه سابقه نداشته است. این اتفاق عیناً در ۱۴۰۰ نیز رخ داد، آیا در هیچ‌کدام از اینها زنگ خطر را حس نکردید؟

توصیه می‌کنم مماشات کنند؛ این‌ها جوان‌های خودمان هستند. باید راه را باز کرد و با آنها گفت‌وگو کرد. این جوان‌ها مثل بچه‌های خودمان هستند و نباید از جای دیگر تغذیه شوند. بچه خود آدم هم ممکن است اشتباه کند، اما راه برخورد با اشتباه این نیست که خشونت بالایی به خرج دهیم. باید با او گفت‌وگو و مماشات کرد و به نیروهایی که در صحنه روبه‌روی این جوان‌ها هستند، توصیه کنند که مماشات داشته باشند. قبلا تجربه داشته‌ام که با حرف زدن و گفت‌وگو موضوع تمام شده و آرامش حاکم شده است؛ خود دوستانی که در جریان هستند اطلاعات بیشتری دارند و خودشان می‌دانند که با گفت‌وگو می‌توان جوان‌ها را آرام کرد.