عضو کمیسیون قضایی مجلس، نقل قولی از ظریف درباره اولتیماتوم دولت اوباما به دولت قبل مبنی بر تخلیه سپردههای ایرانی را روایت کرده، که ……! در این باره دو نکته وجود دارد؛ اول،احمدینژاد به جای آنکه به فکر حفظ منافع ملی باشد، ترجیح داده خود را در نقش حضرت امام(س) ببیند و بگوید، آمریکا هیچ غلطی […]
عضو کمیسیون قضایی مجلس، نقل قولی از ظریف درباره اولتیماتوم دولت اوباما به دولت قبل مبنی بر تخلیه سپردههای ایرانی را روایت کرده، که ……!
در این باره دو نکته وجود دارد؛ اول،احمدینژاد به جای آنکه به فکر حفظ منافع ملی باشد، ترجیح داده خود را در نقش حضرت امام(س) ببیند و بگوید، آمریکا هیچ غلطی نمیتواند بکند. او نمیدانست که چگونه باید منافع و اموال بیتالمال را حفظ و حراست کند. در این رابطه آیا نباید مدعیالعموم از او به سبب ضرر به بیتالمال شکایت کند؟
دوم، عجیب نبود که احمدینژاد به محض اعلام خبر نهایی توقیف دومیلیارد دلار داراییهای ایران، بعد از مدتها سکوت خبری در اقدامی خارج از عرف معمول، به اوباما نامه نوشت و گفت این پول را در آخرین ماههای دولتتان برگردانید. آنچه آن زمان مشخص نبود این بود که او مشغول فرار به جلو بود تا کسی ماجرای هشدار اوباما به او را مطرح نکند.
اما نکته دیگری که در این باره وجود دارد، سرنوشت این اموال است. باوجود آنکه شنیده می شود گشایشی در پرونده ایجاد شده اما به نظر میرسد این پولها را باید ازدستداده تلقی کرد. هفته گذشته، خبری در رسانهها منتشر شد مبنی بر اینکه به دنبال شکایت جمهوری اسلامی ایران از ایالات متحده آمریکا به دیوان بین المللی دادگستری، مرکز حقوق بینالملل نهاد ریاست جمهوری موفق شد لایحه تفصیلی این شکایت را به همراه اسناد و مدارک مربوط به آن، مشتمل بر چهار جلد تهیه و در دیوان بینالمللی دادگستری به ثبت برساند.
آنگونه که مشخص است، ایران در ۱۳ بهمن ماه ۹۵ ، لایحه تفصیلی را به دیوان لاهه ارائه کرده است. در این لایحه، نهادریاست جمهوری به یک معاهده استناد کرده که در سال ۱۹۵۵ میلادی میان ایران و آمریکا منعقد شده و اعلام کرده که حرکت اخیر آمریکا مغایر با حقوق بین الملل و نقض موافقتنامه بین دو کشور موسوم به «معاهده مودت و روابط اقتصادی و کنسولی بین ایران و آمریکا(۱۹۵۵)» است. عجیبتر اینکه کریمی قدوسی، عضو کمیسیون امنیت ملی نیز به نقض «پیمان مودت» اشاره کرده است، اما سوال این است که آیا ایشان میان ایران و آمریکا مودت (دوستی) می بینند که پیمان آن، همچنان برقرار باشد؟
برخی کارشناسان معتقدند در گذشته، اول تصمیم میگرفتند بعد فکر میکردند؛ میتوان گفت این حرف درستی است. در هفته آخر مجلس نهم، نمایندگان، قانونی را تصویب کردند که امروز موجب می شود ایران نتواند به داراییهای خود برسد. ماجرا اینگونهاست که بعد از بلوکه شدن داراییهای ایران، ابراهیم کارخانهای، نماینده مردم همدان که در کمیسیون برجام مخالفتهایش سروصدای زیادی کرده بود، از تقدیم طرح الزام دولت به پیگیری جبران خسارات ناشی از اقدامات و جنایات آمریکا علیه ایران و اتباع ایرانی به هیات رییسه مجلس خبر داد. ۲۵ اردیبهشت ماه، این قانون در مجلس تصویب شد و حال نماینده تهران میگوید: «بر اساس قوانین بینالمللی، دادگاه لاهه زمانی که دو کشور، اقدام متقابلی را درباره یک مساله علیه یکدیگر صورت دهند، به آن پرونده ورود نخواهد کرد و از نظر اصول دادرسی بینالمللی، ورود دیوان دادگستری لاهه به پروندهها، در مورد دعاوی دولتهایی است که اقدام متقابل نکردهاند». او ادامه میدهد: «متاسفانه مجلس شورای اسلامی نیز در دورههای گذشته در یک اقدام متقابل، مصوبه را به تصویب رساند که بر اساس آن، دادگاههای ما هم میتوانند علیه ایالات متحده اقامه دعوی کرده و پروندهها را مورد رسیدگی قرار دهند و این اقدام موجب شد که دیوان دادگستری لاهه صلاحیت خود را برای رسیدگی به اینگونه پروندهها از دست بدهد».
چه کسی پاسخ اقدامات شتابزده اینچنینی را خواهد داد؟ اقداماتی که نه فقط حقوق فعلی، بلکه حقوق آینده ایران را هم دستمایه یک اقدام شعاری و احساسی متقابل خواهدکرد؛ تااینکه امروز کشور را در تنگنایی قراردهد که نه بتوان قانون را تغییر داد (چون شایبه کوتاه آمدن دارد) و نه بتوان به حقوق مردم دست یافت. همچنین این مطالبه بحق از دولت وسایرقوا وجود دارد که درماجرای برباد رفتن دو میلیارد دلار، به عنوان حافظ قانون اساسی و مرجع رسیدگی کننده به حقوق و اموال مردم، اقدام عملی صورت دهند. کمترین کار ممکن این است که مردم بفهمند رییس دولت قبل درحالی که میدانست این اموال مصادره میشود، آن را به آمریکاییها هدیه کرد.
البته اگر قرار بود همه آنچه برخی میدانند، در اختیار مردم قرار بگیرد، بسیار زودتر و بهتر میتوانستیم در مورد مسائل قضاوت و داوری کنیم. ای کاش دولت در زمینه اطلاع رسانی، کوتاهی نمیکرد و برخی فسادها و خسارتهایی که از دولت قبل به ارث رسیده را بازگو میکرد تا مردم متوجه شوند که اوضاع کشور در زمان احمدینژاد، تا چه حد اسفناک بوده است. بدون شک در این زمینه باید دولت را سرزنش کرد که چرا سکوت کرده است؟
منبع: قانون