انقلاب مسیر است نه مقصد!

انقلاب و جمهوری اسلامی مقصد قیام و تحول امت مسلمان ایران نبوده است که…………

وظیفه الهی امر به معروف و نهی از منکر، رسالت پیامبرانه جهاد و ظلم ستیزی، هدف متعالی عدالت طلبی و گسترش قسط و آرمان هایی کلان و بزرگ از این دست اقتضا می کرد که انقلاب اسلامی رخ دهد. یعنی انقلاب به خودی خود هدف نبود و چنان چه به هر وسیله دیگری این اهداف محقق می شد ممکن بود انقلاب اسلامی واقع نشود.

اگر از این نکته عمیق معرفتی غفلت کنیم و به این مبنای اصیل اعتقادی و فکری بی توجه باشیم ممکن است دچار لغزش ها و ریزش های فراوان شویم (چنان که شده ایم). تمرکز بر یک مصداق به جای اصل مفهوم می تواند زمینه ساز انحراف بشود و ما را دچار خطاهای علمی و عملی فراوان سازد. مثلا در ایام عزای بانوی بانوان دو جهان، اگر تنها به عزاداری و اشک ریختن بیندیشیم و این وظیفه مواسات را در چارچوبی بزرگتر از یک سپهر معرفتی گسترده درک نکنیم، ناخواسته قدری از حقیقت دور افتاده ایم. چرا که در حقیقت، اصل مفهوم و مبنای اساسی برای همه شعائر مذهبی، ولایت است – که سه رکن معرفت و محبت و اطاعت دارد.

حال اگر بدون فهم این اساس، تنها بر عزاداری و گریه تمرکز کنیم – گرچه این عزاداری و گریستن مظهر و مصداق اتم محبت و ولایت است – اما این تمرکز بی قاعده بر یک مصداق می تواند زمینه ساز انحراف باشد. چنان که در سبک زندگی دینی، تمرکز مصداقی و محدود بر مظاهر بیرونی حجاب بدون توجه دقیق نسبت به مفهوم گسترده و عمیق حیا و عفاف -که لازمه حفظ کیان خانواده و حریم روابط اجتماعی است- می تواند راه را بر خطاهای گوناگون راهبردی بگشاید. نخستین بهره و حاصل این توجه و مراقبت فکری و معرفتی برای درک نسبت منطقی میان مفهوم کلان و مصداق های جزئی، آن است که مشکلات و ایرادهای طبیعی روزمره و عادی – هر چند تلخ و هر اندازه بزرگ- ما را نسبت به اصل مسیر دچار تردید نمی کند و در عین حال تفسیر معقول و صحیح از وضعیت را ممکن می سازد، در همان حال که اصل مقصود و هدف را به ما یادآور می گردد. این حقیقت در مورد انقلاب اسلامی هم در شعارهای مردمی مانند “راه قدس از کربلا می گذرد” یا “تا انقلاب مهدی از نهضت خمینی” و … و هم در سخنان صریح امام راحل و رهبر انقلاب به وضوح دیده می شود.

منبع: خراسان