نقد و تحلیل

به جای اینکه برنامه های توسعه، موجب توسعه شوند، موجب بازتاب توسعه نیافتگی در روابط میان مردم و دولت هستند. همان رابطه ناتوان سازی که سالها در جامعه دوام داشته، در برنامه ها بازتاب داشته و بازتولید می شود. ما در برنامه های توسعه می بینیم که برنامه های توسعه به جای اینکه گسستی در فرایند توسعه نیافتگی ایران باشند ، به مثابه حلقه ای در این فرایند بازتولید مثبت، آن را بازتولید می کنند.

در سال 2020، بیش از 40 درصد بزرگسالان در کشورهای توسعه‌یافته دارای مدارک تحصیلی عالی بوده‌اند که با سطوح بالاتر بهره‌وری مرتبط است. اقتصادهای نوظهور مانند هند و برزیل گام‌های مهمی در گسترش دسترسی به آموزش برداشته‌اند. بانک جهانی در گزارش‌های خود اعلام کرده هند افزایش چشمگیری در نرخ ثبت‌نام در آموزش عالی داشته که از 12 درصد در سال 2000 به بیش از 26 درصد در سال 2019 افزایش یافته است. با این حال، چالش‌های زیادی در کیفیت و یکپارچگی آموزشی وجود دارد.

بازنگری ساختار دولت باید با یک صفحه سفید برای هر وزارتخانه یا سازمان وابسته به دولت شروع شود. برای هر سازمان اولین سوال، چرایی وجود آن سازمان است که هدف بنیادی سازمان و ضرورت وجود آن را مشخص می‌کند. در تعیین ضرورت وجودی هر سازمان باید به دو ملاک توجه داشت. یک اینکه دولت سیاستگذار و تنظیم‌‌‌گر است و نباید متولی کارهای اجرایی شود؛ مگر در مواردی که بخش خصوصی نمی‌‌‌تواند متولی شود؛ نظیر امنیت و دفاع، قضاوت، روابط خارجی و تنظیم‌‌‌گری برای حفظ منافع عمومی. ملاک دوم آن است که هدف بنیادی و ضرورت وجود آن برای جامعه ارزش‌آفرین باشد. با اعمال این ملاک‌‌‌ها برخی از سازمان‌ها ممکن است از ردیف استفاده از بودجه عمومی حذف شوند.

در بررسی خلقیات ایرانیان با انتساب شخصیت متظاهر ممکن است ما را در دو دام یا مغلطه محیطی و مغلطه تقلیل­‌گرایی بیندازد. در مغلطه محیطی ممکن است ما در سطح کلی و گروهی به سطح فردی پرتاب شویم و نتیجه بگیریم همان طورکه در سطح کلی یک جامعه متظاهر است در سطح فردی نیز افراد چنی هستند. در مغلطه تقلیل­ گرایی نیز فرهنگ یک مجموعه پیچیده از عناصر مختلفی است. آن وقت این عناصر متکثر و پیچیده گوناگون را در یک عنصر خاص کاهش و تقلیل دهیم دچار خطای تقلیل­‌گرایی خواهیم شد.

در حوزه «سرمایه انسانی» به رغم سرمایه‌گذاری، این پرسش اصلی مطرح است که چند درصد از جامعه نخبگانی در نظام حکمرانی کشور حضور دارند؟«اگر قرار است بهترین‌های کشور در نظام تصمیم‌گیری حضور کم‌رنگ داشته باشند طبیعتا حل مسائل، انتظار نابجایی است.»

دیپلماسی به تبادل پیام تقلیل داده شده، به سفرهای دفعتی و شاتل دیپلماسی‌های دفعتی. ولی این دیپلماسی کارامد نیست. دیپلماسی برای پیش‌برد سیاست خارجی متناسب معطوف به صلح باید دنبال کار دراز مدت باشد. ائتلاف سازی و اعتماد سازی در مرکز دیپلماسی قرار دارد. برای پیش برد سیاست خارجی، هر کشور نیاز به ائتلاف سازی دارد. یعنی جمعی از کشورها را بتوان با خود همراه و همسو کند و به شکل یک بلوک بتوانند باهم کار کنند و همدیگر را تقویت کنند. توان همدیگر را افزایش دهند. یک جور سینرژی {هم‌افزایی} بین توان‌های همدیگر ایجاد کنند.

پزشکیان بعد از پیروزی در انتخابات گفت که دولت او، دولت وفاق ملی خواهد بود. اما مفهوم این عبارت در ادبیات علوم سیاسی و حکمرانی چیست؟ آیا این تعبیر در کشورهای مختلف بر یک پایه و اساس مشترک بنا شده یا آنکه در کشورهای مختلف متفاوت است؟

وضعیت موجود حاکی از شکستِ ابرقدرت‌ها در خاورمیانه و برآمدنِ اقتدار پرتلاطم و نامتمرکزی است که به نظر می‌رسد دوام خواهد داشت. توان ایالات متحده برای اثرگذاری بر رویدادهای خاورمیانه به‌وضوح کاهش یافته و کشورهای دیگر هم صرفاً نظاره‌گرند.

نتانیاهو در نشست مجمع عمومی سازمان ملل در سال گذشته، نقشه ای را ارائه کرد بعنوان "خاورمیانه جدید". در این نقشه نه تنها کشوری بنام فلسطین وجود نداشت بلکه غزه و کرانه باختری هم بعنوان خاک اسرائیل نشان داده شد. پارلمان اسرائیل هم امسال طی مصوبه ای یک کشور اسرائیل را تصویب و دولت مستقل فلسطینی را مردود دانست.

ک بازی بسیار بسیار ماهرانه و ظریف علیه ایران در حال انجام است. چطور ممکن است آمریکا با وجود قدرت اطلاعاتی که دارد اظهار بی اطلاعی کند و اتحادیه اروپا تا این حد روی آن مانور دهد. به همین دلیل است که می‌گویم، هدف، زیر فشار قرار دادن ایران است.

حامیان اسرائیل علی‌رغم اینکه خود را در صف اول حامیان رعایت حقوق بشر می‌دانند و شعارهای حقوق بشری سر می‌دهند، در این مقطع به طور عیان پشت کشتار چهل هزارنفری در غزه ایستاده‌اند.

به گزارش نبأخبر،قهرمان نورانی درآباد در یادداشتی می نویسد: پس از اظهارات صریح مقامات روسیه، از جمله سرگی لاوروف، وزیر أمور خارجه روسیه درباره...

به گزارش نبأخبر،توماس فریدمن، تحلیلگر و ستون‌نویس مشهور آمریکایی روزنامه نیویورک تایمز در مقاله ای، به پشت پرده طرح بزرگ بنیامین نتانیاهو نخست وزیر...

کتاب فرد هالیدی تحت عنوان "ایران: دیکتاتوری و توسعه" که در لحظه پیروزمندانه انقلاب ایران چاپ شد بلافاصله برای خوانندگان در خاورمیانه و اعضای جنبش چپ بین المللی به متنی نمادین تبدیل شده بود. جذابیت آن کتاب برای نسلی از چپگرایان به ویژه چپ‌های ایرانی خارق العاده بود.

نظام گزینشی در ایران از ابتدای دهه ۱۳۶۰ به دلایل امنیتی و اقدامات تروریستی مسیر عجیبی را پیش گرفت و خیلی سریع بسیار محدود شد؛ ولی چون اکثریت جامعه با ارزش‌های رسمی همسو بودند این محدودیت‌ها ابتدا چندان دیده نشد. ولی کم‌کم که فاصله با ارزش‌های رسمی بیشتر شد، ورودی‌ها به نظام اداری بسیار محدودتر و کم‌کیفیت‌تر شدند. در مقاطعی از زمان روسای جمهور اصلاح‌طلب، پنجره ورودی گشایش بیشتری پیدا می‌کرد ولی در سال‌های اخیر، ضوابط و مقررات نامناسب‌تری برای پذیرش نیرو و ورود به این ساختار مهم ایجاد شده است. به‌ویژه در مورد خانم‌ها محدودیت‌های عملی خیلی بیشتر است؛ زیرا شکاف‌های ارزشی پیش‌گفته آنها با ارزش‌های رسمی مشهودتر است.