نقد و تحلیل

گویا سیاست گذاران و مسئولان ایران هم همانند مردم عادی چنین برداشت اشتباهی دارند و در برنامه‌ریزی‌های خود توجه زیادی به جزئیات و اجزای یک برنامه ندارند.

محمد قوچانی، روزنامه‌نگار و سیاست پژوه ، از ریشه‌های ایرانی صحبت می‌کند که در منافات کامل با توسعه است.

چرا این ویژگی‌ روانشناختی توسعه در خاورمیانه وجود ندارد ولی در شرق آسیا موجود است؟ امکان سیاستگذاری برای رشد و توسعه مثلا بر مبنای کارهای امثال بنرجی و دوفلو کجاست؟

ایران در بطن این منازعات باید مراقب تحرکاتی باشد که اسراییل علیه منافعش تدارک دیده است. اسراییل به دنبال ایجاد دوگانگی در میان فلسطینی‌ها است. برای آنها مهم است که تشکیلات خودگران فلسطین و حماس در تنازع دایم باشند، اما ایران باید به دنبال وحدت میان همه فلسطینی‌ها باشد. هر تحرکی که باعث جدایی فلسطینی‌ها از هم باشد غلط است.

بحسب نبأخبر،در حالی که جمهوری ترکیه صدمین سالگرد خود را جشن می گیرد نخبگان سیاسی آن کشور کمتر احساس شادی می کنند. تضعیف شدت...

در حالیکه ۷۵ سال از روز اعلام استقلال اسرائیل، موسوم به روز نکبت، می‌گذرد، این روزها صهیونیست‌ها با انجام حملات بی‌سابقه در غزه، صفحه جدیدی را در تاریخ جنایات خود باز کرده‌اند.

به گزارش نبأخبر،در نشستی که با موضوع «بررسی ماهیت نظم نوین بین‌الملل» در موسسه انقلاب اسلامی برگزار شد، جلال دهقانی‌فیروزآبادی استادتمام روابط بین‌الملل دانشگاه...

سوال این است که اگر برنامه‌‌‌ریز قدرت تشخیص نداشته باشد و تصورش غلط باشد در آن صورت برنامه هدایت اعتبار به جای اینکه اقتصاد را جلو ببرد، مانع پیشرفت اقتصادی می‌شود. بنابراین همان ایراداتی که به نظام برنامه‌‌‌ریزی متمرکز دستوری وارد می‌شود، اینجا هم در حوزه پولی به برنامه‌‌‌های هدایت اعتبار وارد است؛ زیرا موفقیت این برنامه به‌شدت بر تصمیم درست سیاستگذار بستگی دارد.

۲۲ سال از حادثه ۱۱ سپتامبر می‌‌‌گذرد؛ حادثه‌‌‌ای تروریستی که در قلب نیویورک رخ داد اما پیامدهای آن در سطح نظام بین‌الملل به‌‌‌ویژه در...

ایران امروز در وضعیت تحریمی قرار دارد سیستم بانکی بسته شده است. کسی سرمایه‌گذاری نمی‌کند سیاست خارجی به سمت غرب شکل نمی‌گیرد و سرمایه‌گذاری از غرب نداریم لذا فاصله ایران از اقتصاد جهان روزبه‌روز بیشتر می‌شود.

کشور‌هایی همچون، چین، روسیه و ایران، جزو آن دسته از کشور‌هایی هستند که در گذشته در زنجیره اقتصاد جهانی حضور پررنگ داشته و یا در حال تقویت پیوند‌ها بودند. ایران در سال‌های ۱۹۷۳و ۱۹۷۴ یعنی (پیش از انقلاب اسلامی ایران) حضور فعالی در عرصه اقتصاد بین‌الملل داشت، اما پس از انقلاب و ایجاد اختلافاتی که بین ایران و ایالات‌متحده شکل گرفت، به تدریج در رویکرد سیاست بین‌الملل مرکز جهانی انباشت سرمایه، تبدیل به دشمن شد و از بازار جهانی کنار گذاشته شد.

مشکلات مسکن قابل حل است ولی منوط بر اینکه مسئله را شناسایی کنیم. به این ایمان برسیم که با این اقتصاد مرده نمی‌توان به چنین توسعه‌ای برسیم. حرف از توسعه و ساخت یک میلیون واحد مسکونی زدن یعنی حرف از توسعه عمرانی 4 درصد؛ و این با شرایط فعلی، چنین امری مقدور نیست.چطور می‌توان در همه بخش‌های اقتصاد، غیرتوسعه‌ای و بسته عمل کنید اما در بخش مسکن بخواهید توسعه‌ای و باز باشید؟! باید اقتصاد را ابتدا توسعه‌ای کنیم، از بسته بودن خارج کنیم، قفل‌های حوزه اقتصاد را باز کنیم، بعد انتظار داشته باشیم بخش مسکن هم رشد داشته باشد.

درمیان نظرات ذیل بخش‌های اول و دوم یکی از مخاطبان دربارۀ پیشنهاد بانک جهانی پرسیده و این که آیا نپذیرفتن آن درست بوده یا نه و می‌توانست با حل مناقشه مانع کودتا شود یا نه؟

ما یک سیستم و ارتباط‌بانکی معتبر و رسمی و بسیار شفاف حتی با روسیه و چین هم نداریم. کار ما از طریق شبکه‌های غیررسمی با این کشورها انجام می‌‌شود نه آن چیزی که در تبلیغات گفته می‌شود. البته وضع ما با اروپا و دیگر نقاط جهان از این لحاظ هم فاجعه‌بارتر است. در واقع می‌شود گفت که ما واژه‌ها را در خیلی از حوزه‌ها قلب کردیم. در سیاست‌خارجی هم این کار را کردیم. دولت‌ها می‌آیند و صحبت‌های جدید می‌کنند و صحبت از سیاست متوازن و سیاست‌های جدید می‌کنند ولی در عمل چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد. در دولت جدید هم ما خیلی شنیدیم که صحبت از سیاست متوازن ‌کردند. ولی تاکنون هیچ علامت و نشانه‌ای از اینکه ما به سمت این سیاست متوازن حرکت می‌کنیم، دیده نمی‌شود.

«کشور ما یکی از مستعدترین کشور‌های دنیا برای توسعه انرژی‌های پاک به ویژه انرژی خورشیدی است. اما متاسفانه شاهد سرمایه گذاری خاصی در حوزه انرژی کشور نیستیم. به همین دلیل نیز در زمستان با کمبود گاز و در تابستان با کمبود برق رو به رو هستیم. بزرگ‌ترین قربانی در این میان، صنعت است. اولویت تقسیم برق در کشور بیشتر به مصارف خانگی اختصاص پیدا می‌کند تا به صنعت که تولید و اشتغال و جذب ثروت انجام می‌دهد. این شیوه مدیریت کشور است که ایراداتی دارد، چرا که سرمایه گذاری لازم را در بخش‌های کلیدی و پایه‌ای انجام نداده است.»